TİCARƏTÇİLƏR

               

       

                Ta qədimdən insanların ətraflarını saran uğursuzluqlardan qurtuluş yolunu mistik bir şəkildə çözməyə çalışıblar. Özlərinə totemlər yaradıb,müxtəlif dini ayinlər ixtira ediblər. Bunların kifayət etmədiyini gördükdə isə müxtəlif insanların "qeyri-adi" qüvvəsinə pənah aparıblar.  O qüvvənin onları tapmış uğursuzluqlardan xilas edə biləcəyinə ümid ediblər. Tək Allahlı dinlər yaranandan sonra insan övladının sakitləşməsini, azca da olsa öz məcrasına dönməsini gözləsək də bunun belə olmadığını  tarixdən daim müşahidə etmişik. İnsanmı günah çənbərini daraldıb, yoxsa Tanrımı  insanı doymaz yaradıb?!...

                Tək Tanrılı dinlər öz mükəmməliyi ilə göz oxşasa da insan ondan umduğu xilası tapa bilmədi. Çünki insan fitrətən doymaz bir varlıqdı. Ona İudaizm gəldi O inəyi özünə büt etdi,çünki gözünün gördüyünə qəlbinin gördüyündən daha çox inanırdı. Ona xristianlıq gəldi,O isə  həvarilərin dediyinə, şuraların çıxardığı qərarlara inandı,çünki kütlə psixologiyasının dayışıcısı onlan insan düşünməkdənsə hazır ideyaları qədbul etməyi daha üstün bildi. Ona İslam dini gəldi.O, Quranı oxumaqdansa onun ətrafında dönən nağıllara inandı. Çünki nağıl daha şirin və  daha mənfəətli idi. İnsan dinə inandı.Lakin yağmur duasına çıxmış kütlənin özü ilə çətir gətirməməsi kimi idi insanın inancı. Onda insan tamamilə başqa yollar aradı. Yalnız başqa yollar insanı dinin və Allahın göndərdiyi ağır buyruqlar və qadağalardan qurtara bilərdi.

                Knut Hamsunun "Torpağın bərəkəti" adlı romanı var. Bu romanda insan etdiyi günahların fərqində olaraq özünə əzab yolu seçir. Bu yolla sanki Allaha" Mən günahımın fərqindəyəm və bu əzabı özümə verməklə sənin əzabından özümü sığortalayıram" kimi mesaj verir. Əzabın bu dünyada çəkilməsi nəfsin etdiklərinin əvəzinin ödənilməsu kimi hesablayır.Amma ilk fürsətdə o əzabları və Tanrıya verdiyi vədi unudur.Yenə günahlarına üz tutur. Sıxıntıya düşən kimi tövbəsini təzələyir.

                Elə bu yaxınlarda Hamsunun romanını mütaliə edərkən oradakı romanın qəhraman qadını kimi bir kişi öz övladını öldürdü. Səbəb isə çox bəsit idi. Xəstəxana xərclərini ödəmədiyinə görə uşağa baxmamışdılar və körpə küməsə qoyulmaq əvəzinə atasına verilmişdi. Ata da uşağa o qədər xərc qoyulmasını mənasız hesab edərək onu xəstəxanadan evə gətirdi. Təbii ki,uşaq tənəffüs yetməməzlliyindən öldü.Xəstəxanada özünə gələn anaya isə uşağının öldüyü deyilir. AZ sonra qadın uşağın nə üçün öldüyündən xəbər tutur. Həkimin yanında hay-küy salsa də, bu qərarı ərinin verdiyi ona deyilir. Qadın başını aşağı salaraq kabinetdən çıxır və qəfil dönüb həkimdən bu qədər günahın, qanın, uşaq ölümünün altından necə çıxacağını soruşur.Həkim isə" İllərdi çörəyimlə bu qanla qazanıram. Mənə heç nə olmur. Bilirsən niyə? Çünki hər il neç ə dənə qurban kəsib paylayıram.Kasıb qarnı doydururam. Allah bunu bilir."-deyə cavab verir.

                Öz övladını boğaraq öldürən Hamsunun qəhrəmanı 8 illik həbs cəzasını da çəkir. Lakin bu gün Azərbaycanda uşaq ölümlərinin hamilə qadınların ölüm səbəbinə görə nəinki hökumət heç öz vicdsanları da onlara hökm kəsmir. Çünki öz aləmlərində onlar Allahı satın alıblar. Onlar 26 dəfə Həcc ziyarətinə getməklə, saysız-hesabsız qurbanlar kəsməklə öz çirkablarını kirli pullar kimi yumağa cəhd edirlər.  Ən pisi isə özlərini bu yalana inandırmağı bacarıblar.

                Elə bir zəmanəyə gəlib çıxmışıq ki,hər kəs özündə olmayandan danışır. Namussuz namusdan dindar Allahdan, alverçi düzlükdən.siyasətçi xalqın mənafeyindən danışır. Onlar ətraflarına özlərinin uydurduqları güzgüdən baxırlar. O güzgünü pəncərəyə çevirmək, bir anlığa cəmiyyətə baxmaq ağıllarının ucundan belə keçsə vicdan əzabından gəbərəcəklər.

                Günlərlə oruc tutub bədəninə əzab verərək ağzını qiybətdən saxlaya bilməyən,namazını qılıb namazından qafil olanları,Quranı oxuyub onun haqqında təsəvvürləri kitab yüklü eşşəyin anlayışından o tərəfə keçmirsə,əxlaqı təmizlənmirsə, deməli nə gələn dinlər ,nə gələn peyğəmbərlər insanı xilas etməyib. Çünki insan özü xilas olunmaq istəmir. O günahlarından tövbə etmir. O günahlarını tamamilə başqa vasitələrlə satın alır.  O biri dünyanın varlığına inanmır,amma onu daim bir gün bunların hesabının olacağı fikri də tərk etmir. O kəfən alır,inanmadığı halda ölüsünə kəfən geyindirir,Cümə axşamları ölüsünə Quran oxutdurur, amma özünün diri olaraq o kitabı oxuyub ondan hali olmaq ağlına gəlmir. Çünki bu yolla dədə-baba qaydaları ilə həyatını quraraq belə yaşayır. Halbuki İslam dini elə dədə-baba qaydalarını yixmaq üçün göndərilmişdi. Onları hansını dindirsən,Allahdan xəbərdar etsən hamısı bir ağızdan ürəyitəmiz olduqlarını söyləyəcəklər..

Bu yazı ölkəmin bütün "ürəyitəmiz" vətəndaşlarına həsr olunub