Ta qədimdən insanların ətraflarını
saran uğursuzluqlardan qurtuluş yolunu mistik bir şəkildə çözməyə çalışıblar.
Özlərinə totemlər yaradıb,müxtəlif dini ayinlər ixtira ediblər. Bunların kifayət
etmədiyini gördükdə isə müxtəlif insanların "qeyri-adi" qüvvəsinə pənah
aparıblar. O qüvvənin onları tapmış
uğursuzluqlardan xilas edə biləcəyinə ümid ediblər. Tək Allahlı dinlər yaranandan
sonra insan övladının sakitləşməsini, azca da olsa öz məcrasına dönməsini gözləsək
də bunun belə olmadığını tarixdən daim
müşahidə etmişik. İnsanmı günah çənbərini daraldıb, yoxsa Tanrımı insanı doymaz yaradıb?!...
Tək Tanrılı dinlər öz mükəmməliyi
ilə göz oxşasa da insan ondan umduğu xilası tapa bilmədi. Çünki insan fitrətən
doymaz bir varlıqdı. Ona İudaizm gəldi O inəyi özünə büt etdi,çünki gözünün
gördüyünə qəlbinin gördüyündən daha çox inanırdı. Ona xristianlıq gəldi,O isə həvarilərin dediyinə, şuraların çıxardığı qərarlara
inandı,çünki kütlə psixologiyasının dayışıcısı onlan insan düşünməkdənsə hazır
ideyaları qədbul etməyi daha üstün bildi. Ona İslam dini gəldi.O, Quranı
oxumaqdansa onun ətrafında dönən nağıllara inandı. Çünki nağıl daha şirin və daha mənfəətli idi. İnsan dinə inandı.Lakin
yağmur duasına çıxmış kütlənin özü ilə çətir gətirməməsi kimi idi insanın
inancı. Onda insan tamamilə başqa yollar aradı. Yalnız başqa yollar insanı
dinin və Allahın göndərdiyi ağır buyruqlar və qadağalardan qurtara bilərdi.
Knut Hamsunun "Torpağın bərəkəti"
adlı romanı var. Bu romanda insan etdiyi günahların fərqində olaraq özünə əzab
yolu seçir. Bu yolla sanki Allaha" Mən günahımın fərqindəyəm və bu əzabı
özümə verməklə sənin əzabından özümü sığortalayıram" kimi mesaj verir.
Əzabın bu dünyada çəkilməsi nəfsin etdiklərinin əvəzinin ödənilməsu kimi
hesablayır.Amma ilk fürsətdə o əzabları və Tanrıya verdiyi vədi unudur.Yenə
günahlarına üz tutur. Sıxıntıya düşən kimi tövbəsini təzələyir.
Elə bu yaxınlarda Hamsunun
romanını mütaliə edərkən oradakı romanın qəhraman qadını kimi bir kişi öz
övladını öldürdü. Səbəb isə çox bəsit idi. Xəstəxana xərclərini ödəmədiyinə görə
uşağa baxmamışdılar və körpə küməsə qoyulmaq əvəzinə atasına verilmişdi. Ata da
uşağa o qədər xərc qoyulmasını mənasız hesab edərək onu xəstəxanadan evə gətirdi.
Təbii ki,uşaq tənəffüs yetməməzlliyindən öldü.Xəstəxanada özünə gələn anaya isə
uşağının öldüyü deyilir. AZ sonra qadın uşağın nə üçün öldüyündən xəbər tutur.
Həkimin yanında hay-küy salsa də, bu qərarı ərinin verdiyi ona deyilir. Qadın
başını aşağı salaraq kabinetdən çıxır və qəfil dönüb həkimdən bu qədər günahın,
qanın, uşaq ölümünün altından necə çıxacağını soruşur.Həkim isə" İllərdi
çörəyimlə bu qanla qazanıram. Mənə heç nə olmur. Bilirsən niyə? Çünki hər il
neç ə dənə qurban kəsib paylayıram.Kasıb qarnı doydururam. Allah bunu bilir."-deyə
cavab verir.
Öz övladını boğaraq öldürən
Hamsunun qəhrəmanı 8 illik həbs cəzasını da çəkir. Lakin bu gün Azərbaycanda
uşaq ölümlərinin hamilə qadınların ölüm səbəbinə görə nəinki hökumət heç öz
vicdsanları da onlara hökm kəsmir. Çünki öz aləmlərində onlar Allahı satın alıblar.
Onlar 26 dəfə Həcc ziyarətinə getməklə, saysız-hesabsız qurbanlar kəsməklə öz
çirkablarını kirli pullar kimi yumağa cəhd edirlər. Ən pisi isə özlərini bu yalana inandırmağı
bacarıblar.
Elə bir zəmanəyə gəlib çıxmışıq
ki,hər kəs özündə olmayandan danışır. Namussuz namusdan dindar Allahdan,
alverçi düzlükdən.siyasətçi xalqın mənafeyindən danışır. Onlar ətraflarına özlərinin
uydurduqları güzgüdən baxırlar. O güzgünü pəncərəyə çevirmək, bir anlığa cəmiyyətə
baxmaq ağıllarının ucundan belə keçsə vicdan əzabından gəbərəcəklər.
Günlərlə oruc tutub bədəninə əzab
verərək ağzını qiybətdən saxlaya bilməyən,namazını qılıb namazından qafil
olanları,Quranı oxuyub onun haqqında təsəvvürləri kitab yüklü eşşəyin
anlayışından o tərəfə keçmirsə,əxlaqı təmizlənmirsə, deməli nə gələn dinlər ,nə
gələn peyğəmbərlər insanı xilas etməyib. Çünki insan özü xilas olunmaq istəmir.
O günahlarından tövbə etmir. O günahlarını tamamilə başqa vasitələrlə satın
alır. O biri dünyanın varlığına
inanmır,amma onu daim bir gün bunların hesabının olacağı fikri də tərk etmir. O
kəfən alır,inanmadığı halda ölüsünə kəfən geyindirir,Cümə axşamları ölüsünə
Quran oxutdurur, amma özünün diri olaraq o kitabı oxuyub ondan hali olmaq
ağlına gəlmir. Çünki bu yolla dədə-baba qaydaları ilə həyatını quraraq belə
yaşayır. Halbuki İslam dini elə dədə-baba qaydalarını yixmaq üçün göndərilmişdi.
Onları hansını dindirsən,Allahdan xəbərdar etsən hamısı bir ağızdan ürəyitəmiz
olduqlarını söyləyəcəklər..
Bu
yazı ölkəmin bütün "ürəyitəmiz" vətəndaşlarına həsr olunub
