Hani nə yazacağını bilməzən ..... Dolanıb durarsan bir mövzunun kənarında. Sanki kimsə sənə lazım olan qapını baglayıb və açarını hara gəldi vızıldadıb...
Bax mən indi eləyəm....Sanki mən altına ördək yumurtası qoyulmuş hindquşu kimi suya tullanıb üzən balalarımın ardından qışqırıb özümü dağıdıram. Əslində anlamadığımız işlər də elədir . Ördək balaları üzər, biz isə anlamsız təlaşımızda.
Dolanıb dururam mövzunun kənarında .bir atılsam. Bax budur məsələ: dönsəm uçurum, atılsam uçurum. Qurtulma ehtimalım sıfıra bərabər. Hadisələrin başlangıc ucunu ələ keçirə
Hamı kimi bizimki də bir eşq. Məni onun zindanına atan eşq . Əslində eşq insanıın içində qövr edən bir əzaba yanlış adın qoyulmasıdır. Bəlkə də eşq elə bu deməkdir.
Eşq – bütün yaradılışların dib nöqtəsi, məsuliyyətdən azad, azadlıqdan məhrum bir duyğu.....
Ən pisi isə zənnin aldanışına uğramaq . Mən arxayın sevgimin badəsini içərkən ,yalnış zamanda yalnış adamla bir ömrü xərclədim. Budur məsələ: yalnış yumurta, yalnış ana ,boşuna təlaş....
- Mən səni sevmirəm. Biz ayrılmalıyıq.
- Bu zornan deyil ki, mən bu evə gəlmək istəmirəm.
"Azərbaycanda boşanmaların qarşısını almaq üçün yaş həddinin on səkkizə çatdırılması qarşımızda duran vacib məsələdir".-televizordan ucalan səs sanki üçüncü şəxs kimi söhbətə qarışırdı.
Əlindəki telefondan gələn mesay cikiltisini kəsmək üçün baş barmağını səssiz düyməsinə sıxmışdı. Bunu hiss etdiyimi duyanda əlini qeyri –ixtiyari cibinə apardı. Utandı deyəsən.
- Bizim uşaqlarımız var axı?!........
- Onlar belə gözümdə deyil. Mən başqasını sevirəm.
- Axı sən mənə də sevirəm deyib evlənmişdin. Sən qırx yaşında etdiyindən utanmırsan?
- Mən səninlə necə evli olmuşam, bunu belə anlamıram
"Nigah yaşının on səkkizə qaldırılması...."-əlimi televizorun qapat düyməsinə atdım. Otağa dəryalar qədər dərin bir sükut çökdü.
- Bəs biz?! ...........
- Aliment ödəyəcəm. Mən məsuliyyətdən qaçmıram ki.........
Daha sonra uzun bir sükut. Içimdə açılan bir böşluğun divarına bir boşanma kağızı asdılar. Bu qədər sadə. Yəni biz də sıradan boşananların sırasına qatıldıq. Statistikanın bir rəqəmi də bizdən ibarət oldu. Bütün hisslər , yaşanmışlar balaca bir kağıza sığışdı. Cəmiyyətin bir şikəsti də mən oldum:boşanmış qadın...............
Nədən Insanın ağlı bir az qanunlara satılmış casus kimidir.. Ürək isə yağışda büzüşmüş tüksüz cücələr tək bir ümidlə boylanır . Boylanır ki, bəlkə yağış yaxın saatlarda kəsəcək xəbərini ona kimsə yalandan da olsa desin.
- Sən boşanan ilk qadın deyilsən ki,,
- Bunlar primitiv hadisələrdir . Hər kəsin başına gələ bilər.
- Sən yəqin lazımı diqqəti ərindən əksik etmisən.
- Sən yəqin.......sən yəqin......
Bu yəqinlər və ağlımın casusluğu ürəyimi təpiklər altına salmışdı. Mən içimə çölümdəkilərin hesabını verib qurtara bilmirdim
Sükut. Sükut.
Sonra telefonlar susmadı. Həyat öz axarına düşdü. “Mənim otuz yaşım var. Mən gəncəm hər şeyi yoluna qoya bilərəm . Məni bir natəmiz birinə dəyişibsə ............ Mən hər halda onun tapdığı qadından daha gözələm. Ən azından bunu mənimlə on il yaşamağı sübut edir. Özünə haqq vermələr çoxaldıqca, həyat məni ağuşuna daha sürətlə almağa başlayırdı.
-Iş qadını olmaq öz ayaqları üzərində durmaq ...........
-Onun alimenti mənə lazlm deyil, alsın başına çaxsın
-Çox gözəl qadınsan, sən müstəqilsən, istədiyini edə bilərsən.
- Özünü yığışdır! Son zamanlar qulağıma axmaq- axmaq sözlər dəyir- gözəl komplimentlərin ardından pis hədələr gəlməyə başladı.
Nə yalnış idi ki, ........Harada yalnışa yol vermişdim?!.... Əslində mən olduğum vəziyyəti qəbullanərkən hər şey onun üçün bitməyibmiş.....Əslində sönmüş bildiyim bir vulkanın ta ətəyində yeni yuva qurmağa çalışirdım. Çifayda....
Mən balasını hər dəfə div yeməsinə baxmayaraq, hər yaz bala çıxaran simurq təki “bəlkə alındıların” ardınca yuvaralanarkən kimlərinsə mənim üçün hazırladığı planlarının içində özümü tapdım.Insanlar əlləri yetməyəndə ya iftira atarlar ya da ............İkinci ya da yüksək insanlara məxsus bir hərəkət olur. Yəni sadəcə hörmətlə çəkilmək...Məğlubiyyəti qəbullanmaq. Bu hər kəsin edəcəyi iş deyil. Mən eşqdə məğlub oldum . Budur meydan mən çəkilirəm.
Amma insan keçmişindən qurtula bilməz ki,. Bu qeyri-mümkün bir işdir. Keçmişin səni bir kabus təki izləyəcəkdir. Sən onu ha gizləsən ,......O bir cəsəddir sən ondan ha qurtulsan: onu üzə çıxaracaq bir yalnış hərəkətin mütləq olacaqdır.
Mənim də keçmişim bir anda gələcəyimin içində peyda oldu. Silahını üzərimə qaldırdı.
-Eşitdim ərə gedirsən?
-Bundan sənə nə? Sən gedib evlənərkən mənə gənəşdin?!
-Mən kişiyəm. Kişi ilə qadın bir deyil.
- Mən sənin bu hərəkətini necə başa düşüm? Məni hədələyirsən?
-Bu gün hər şey bitəcək. Yəqin camaat da mənə haqq qazandıracaq.
- Sənə camaatın yəqini lazımdı yoxsa ......... niyə məndən əl çəkmirsən ?... Getdin qoşuldun birinə . Mənim öz həyatımı yenidən qurmağa haqqım yoxdur?
***
Indi mən parkda qanlar içində sərilib qalmışam . Ətrafda yenə yəqinlər səpələyən insan toplumu var . Mənim gözüm isə səmanın lap dərinliklərinə dikilib qalıb.Səma nə qədər mavi nə qədər gözəl imiş .......
Gülümsəmək istədim. Sonra bədənimə boşaldılan güllələri xatırladım. Əlim qatı bir mayenin içində idi. Yəqin ki qanım idi. Yəqin ki... Bir təbəssüm qondu dodağıma. Mənim bu yəqini bol insanlardan fərqim nə idi ki........ Bir yəqin ucundan mən bu gün burada uzanmışdım. Tərpənə bilmirdim.
Sonra təcili yardım gəldi. “Məni aparmayın! Mən yaşamaq istəmirəm.....”. Danışdırmadılar. Ağzıma oksigen ambusunu basdılar.
Amma bir şeyə yəqinim dəqiq idi: Mən üzərimə güllələr saçan bu adamı hələ də sevirdim..
. Ən dəhşətlisi isə deyəsən son nəfəsimdə belə ona bir şərqli beyni ilə haqq qazandırırdım...
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder