Satan İtlər

                                           

            Balaca yerin böyük qaydaları olur- deyə pıçıldadı qoca dərviş.

            Sən kimsən?- deyə soruşmaq istədi amma gücü yetmədi. Adəmdən bəri at belində idi. Nəfəsi tıncıxmışdı. Gördüyü insanların xatırlamacayaq qədər yol qət etmişdi.  Şərin Xeyrin gözlərini çıxartdığını , Bayquşların söhbətini , Şəhrizadın nağıllarını eşitmişdi. Yorğun idi. Arada ona elə gəlirdi ki ,çapdığı atın belinə yapışıb ,oradan heç qopmayacaq.

            -Bəşər övladı xoşbəxtlik nağılına inandırılıb. Ehh , necə də dəyirmanda gözləri bağlı ata bənzəyirsiz. Qarşınızda siz fırlandıqca , nəfəsini tükətdikcə ot bağlanmış taxtanı da hərəkətə gətirirsiniz. Siz sürətinizi artırırsınız,o da sürətlənir .Qazanan dəyirmandı.Üyünüb gedən buğda ya da buna ömür deyək.- qəhqəhə çəkdi Mefistotel .

            O qaçan atlara and olsun ki , mən bir gün qoyduğumun bütün qaydaların hesabını soruşacam. Yer dümdüz olacaq. Meydan kimi geniş. Hər kəs ora gələcək.-xəbərdarlıq onların qulaqlarından könüllərinə yol tapa bilmirdi.

 Atlı Adəmdən bəri yol gəlirdi. Atlı o meydana tələsirdi.

            -İnsanlar məğlub olduları yerə niyə yenə gəlsinlər ki?!- Çörçil Stalindən soruşdu.

            -İnsanlar cinayət törətdikləri yerə niyə gəlirlərsə , ona görə- deyə  cavabladı Stalin.

Atlı dərvişə tərəfə dönərək bu dəfə var qüvvəsi ilə soruşdu.

-Balaca yerlərin qanunlarını necə dəyişək?

Dərviş ağıllı nəzərlərini uzaq üfüqdə qürub edən günəşə dikərək susdu.

-Əgər birliklərini gücünü daxildən zəiflədə bilmirsinizsə onların dil oyunlarını kəşf edin.- alim mədəniyyətlərini açarını ona təqdim etdi. O açarı cibinə qoyub üçüncü dünya müharibəsinə yollandı.  Atlı bilirdi ki , açarlı insan kəpənk effekti ilə silahlanıb , dil oyunları tələ qurub. Üzü üfüqə doğru tələsirdi hər ikisi. Biri ədalətin görüşünə , biri ədalətin məğlubiyyətinə. İkinci inanırdı ki , çoxluq azlığı məğlub edəcək qüvvədə olacaq.

            Əlini   qayığın kənarına atdı. Çapaladı soyuq suda. Körpə ağlı hələ də kəsmirdi ki , hardadı. Onda gördü atası , anası böyük dalğalarla çarpışır. Qollarına daha gücü çatmadı. O,nə üçün burada olduğunu , niyə üşüdüyünü , müharibəni , qanı bilmirdi. O , heç vaxt nifrətin nə olduğunu bilməyəcəkdi. Onu dalğalar sürükləyib sahilə atdı. Sabah bütün qəzetlər ondan yazacaqdı , bütün dünya bu kiçik immiqranta ağlayacaqdı. Amma bunların hamısı sabah olacaqdı. Onun meyidindən azacıq o tərəfdə yoqa ilə məşğul olanlar kainatdan müsbət enerji gözləyirdilər.

            Atlı baxışları üfüqdə ilişib qalmış qocadan yenə soruşmağa cəhd etdi , amma qoca dərviş şəhadət barmağını qaldıraraq səmaya işarə etdi.

            -Sən donmaq bilirsən necə olur? Hissə-hissə,yavaş-yavaş.Sanki şirin bir yuxuya gedirsən.

            -Ana Qar kraliçası ona görə üşümürmüş?- donmaqda olan sonuncu xocalı körpəsi pıçıldadı.

            -Yat , körpəm biz yuxuya gedirik , qar kraliçası gəlib onun yanına gedirik ,yat şirin balam...

Atlı  atını mahmızlayaraq istədi səbirsizcə qoca dərvişin qarşısında dövrə vursun. Sualın cavabı onu çatladırdı.Qoca istehza ilə gülümsəyərək

-Nə olub? Səbirsiz insan.Necədə Naqasakidən Xerosimaya yaralı gətirilmiş adama bənzəyirsən.

Nə qədər tələssən gilyotinə o qədər tez göndəriləcəksən. Atı unutma.Dəyirmandakı atı...

Atlı sükuta qərq oldu.

Kiçik yerin qanunları böyük olur-deyə özü-özünə pıçıldadı.

Səmaya baxdı,özünə baxdı.Qüdrəti gözünə o qədər böyük göründü ki , yer kürəsi gözündə bir ovuc torpağa döndü.

            Sən itlər haqqında eşitmisən? İlk əhilləşdirilən heyvanlardan biridir.Çox sədaqətli olarlar. Amma sahibinə qulaq asmayacaq qədər aza bilirlər. İnsanın içində də bir it gizlənib.Əvvəl hürür, sonra ulayır...

            Satan itlər var və bir də satanistlər var... Əslində birincilər ikincilərdən təhlükəlidir.

            Arada özümü meyvənin içində yad ölkəyə gəlib çıxmış qarışqa kimi hiss edirəm. Onlar meyvəni yeyirlər, meyvə qarışıq səni zibilliyə vızıdadırlar . Sən isə yad qarışqasan bu yad ölkədə. -qoca şərqli ayağını qərbin geniş prospektində asfalta uzadaraq dedi.

            Atlı qoca dərvişin ətrafında dövrə vururdu. Dərviş on iki həvarinin süfrə həyəcanı qədər çırpınan atlıya fikir vermirdi. Dünya fırlanırdı. İnsan Zamanın fərqində deyldi. Zaman isə onu gəncliklə aldadıb qocalığın tələsinə sala bilirdi.

            Nifrət edən insanların qurbanı həmişə məsumlar olur.

Atlı üzü günbatana doğru gedirdi. Qoca dərviş səbirlə onu yola verirdi. Qoca çılğınlığın ölümə məhkum olduğunu ,atlı isə istədiyini alacağına and içmiş kimi əmin idi. Yoçuluq uzanırdı... 

Yer kürəsini-bu balaca yer insana dar gəlirdi..